Zdrowie Maine Coona

Koty Maine Coon żyją zwykle około 15 lat w dobrej kondycji. Jednak trzeba wziąć pod uwagę, że mogą być narażone na kilka chorób, w tym te genetyczne. 

 

Dysplazja stawów biodrowych 

Majkuny, ze względu na swoje rozmiary, narażone są na dysplazję stawów biodrowych. Choroba ta objawia się stopniowymi zmianami zachowania. Dotknięte nią koty mogą być agresywne lub wykazywać zmniejszoną aktywność. Problemy ze stawami mogą powodować, że koty niechętnie wskakują na wyższe meble czy też unikają wchodzenia po schodach. Początek dysplazji u majkunów można zaobserwować między trzecim miesiącem a czwartym rokiem życia. Badanie w gabinecie weterynaryjnym może potwierdzić lub wykluczyć diagnozę. 

 

HCM – kardiomiopatia przerostowa 

To poważna wada serca, która może zaatakować zarówno koty młode jak i te w podeszłym wieku. Niestety, koty Maine Coon mogą mieć do niej predyspozycje, dlatego w hodowlach zalecane są badania genetyczne w tym kierunku. Poza tym u Majkunów zaleca się regularną kontrolę kardiologiczną (pierwsze badanie echa serca ok. 2 roku życia). 

 

Policystowatość (torbielowatość) nerek 

Koty Maine Coon narażone są także na policystowatość (torbielowatość) nerek. Choroba ta nie podlega leczeniu i jest o tyle zdradliwa, że początkowo nie daje żadnych objawów. Może doprowadzić natomiast do niewydolności nerek. U starszych Majkunów powinno się przeprowadzać regularnie badanie moczu. 

 

Wglobienie jelit 

Wglobienie jelit to stan, w którym jedna część jelita wchodzi do światła drugiej. Najczęściej dotyka koty poniżej pierwszego roku życia, jak również osobniki starsze. Koty rasy Maine Coon wykazują genetyczne predyspozycje do wgłobienia jelit. Stan ten zagraża życiu kota i powinno zostać szybko podjęte leczenie, w tym operacyjne. 

 

Zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP – Feline Infectious Peritonitis) 

Ta śmiertelna i ciężka w przebiegu choroba występuje niestety także u Maince Coonów. FIP jest chorobą wirusową i najczęściej chorują na nią koty poniżej 4 roku życia. Koronawirusy dostają się do krwioobiegu głównie poprzez kontakt z odchodami lub krwią kota zarażonego. Możliwe jest również zarażenie drogą wziewną. Chorobę jest bardzo ciężko zdiagnozować. Aby jednoznacznie stwierdzić stan zapaleny, należy regularnie badać krew zwierzęcia i obserwować uważnie jego zachowanie. Istnieją szczepionki przeciw tej chorobie, jednak ich 100% skuteczność nie została potwierdzona.

 

Niezbędne badania i profilaktyka kotów Maine Coon:

 

• morfologia raz w roku
• echo serca ok.2 roku życia, następnie co 2-3 lata
• badanie ogólnego stanu zdrowia raz w roku
• badanie moczu u kotów od 8 roku życia
• szczepienia ochronne raz w roku
• regularne odrobaczanie